The ADHD-files

is dat ik al vijf bladzijden had geschreven over de expo van de geweldige ontwerpster Veronique Branquinho en dat daarna mijn pc is gecrashed en dat ik daarna niet onmiddellijk tijd had (figuratie Loft op 16 maart 2008) dat ik na de zware dag maar een heerlijke dag, heel ziek ben geworden. Mijn griep was al een week aan het sluimeren en zondag is die helemaal geëxplodeerd. En nu ben ik terug in het land der levenden, terwijl die arme Claus denkt dat hij nergens is. Neen, Hugo, je bent hier, ik weet het, wie is het anders die mij die herboren inspiratie ingeeft? Maar ik ben wel fier dat ik mijn artikel van Veronique bijna af had en dat ik zodadelijk doe moed ga hervinden om het opnieuw te schrijven én af te maken. Ja, mensen, knoop dit goed in uw oren, ik begin aan dingen en ik kan ze beëindigen. Jammer genoeg bestaan er nog heel wat misverstanden daarover en is er nog altijd een vriendin (ze heeft zich verontschuldigd) die tegen andere mensen vertelt dat ik dit niet kan. Ach ja, het ki

Ik haat mensen die alles steeds opnieuw zeggen ook al zeg je je hebt het al honderd keer gezegd, ze blijven het zeggen Ook, misschien heeft hij ADHD maar ik let nu op mijn woorden, ik zeg dingen niet opnieuw, tot treurens toe. Ik weet dat ik in het verleden wel veel over Alexander heb gesproken, maar die gast is nu voorgoed verleden tijd, een schoon beeleke met niets dan ellende achter, niets dan duisternis. Een gast die men zou moeten opsluiten. Hij heeft geprobeerd mijn goede romantische ziel te vernietigen met zijn voze spelletjes die ik helaas toen toeliet simpelweg omdat mijn grenzen waren vervaagd en ik niet meer wist wat goed of slecht voor me was Maar dat weet ik nu wel! Mijn therapeut heeft gezegd dat ik mijn grenzen moet bewaken en dat doe ik. Mèt respect voor anderen, zal ik toch mijn grenzen stellen en dit doe ik kordaat, om het maar te zeggen met de woorden van die klote ex Het is te nemen of te laten. Meer dan ooit zal ik snel beslissen wie in mijn leven een positief aand

Vrijdag 29 februari, als ik terugblik op deze dag (gisteren) besluit ik dat ik tevreden mag zijn over mijn steeds groter wordende organisatievermogen. Om kwart na zeven was ik al uit de veren om vervolgens in mijn dagelijkse ochtendbad te duiken. Zoals gewoonlijk richten mijn nog onwakkere ogen zich naar het opkomende licht dat door de glazen koepel boven me valt. Ik bedenk hoe moeilijk het is om een betere badkamer te vinden dan deze, met een goudkleurig plafond dat nog steeds geen opfrissing behoeft. De prijs die ik nu betaal, kan ik nog net aan. Tien jaar slijt ik al in dit appartementje en meestal voel ik me hier opperbest. Als de buurman en zijn companen me niet teveel lastig vallen. Ik neem één van de tijdschriften ter hand, die altijd naast mijn bad liggen: Story, TV-Familie. Dit met het oog op de toekomst, omdat ik daar misschie dan ooit aan de slag kan. Mijn lieve zus houdt deze blaadjes voor me bij. Al sinds ik kon lezen, volg ik de ontwikkelingen van de koningshuizen en aant